मजेशीर मन आणि मी!

परवा पुण्याहून बसने येत होते. माझं २.४५ च्या गाडीचं बुकिंग होतं, ती बस ३.१५ झाले तरी स्वारगेट ला आलेली नव्हती. त्याचसुमारास ३ वाजता निघणारी बस आली. मी कंडक्टर सोबत बोलुन माझं तिकीट या बस ला अड्जस्ट होइल का अस बघत होते. त्या काकांनीसुद्धा लगेच मान्य केलं आणि मी सुटकेचा नि:श्वास टाकला. काही वेळाने बस कोथरुडला आली आणि तिकडे एक आजीबाई २ पिशव्या घेवून तिकीट नसल्यामुळे प्रत्येक बस मध्ये जागा आहे का ते बघत होत्या. माझं एक मन म्हणालं, मी राहिले असते उभी आणि त्यांना जागा दिली असती तर त्यांना थांबावं लागलं नसतं स्टॉपवर. मग तर असही मनात येवून गेले की मी जर या बस ने आलेच नसते तर त्यांना जागा मिळाली असती. त्याचवेळेस माझं दुसरं मन मला सांगू लागलं - तुझी बस वेळेत आली नाही ही तुझी चुक नाही. ते होणं तुझ्या नशिबात होतं. पण आता जी बस मिळाली आहे तुला ती ही तुझ्या नशिबात होती म्हणुनच नाहीतर या बस मध्ये जागाच नसती तर? किंवा त्या कंडक्टरनं तुझं ऐकलं नसतं तर? त्यामुळे तू स्व:ताला अपराधी वाटुन घेवू नकोस. त्या आजींना ही त्यांच्या नशिबात असेल तेव्हा बस मिळेल..

आणि मजा म्हणजे दुसऱ्या मनाने सांगितलेलं मला अगदी लगेच पटलं..!!